Podczas minionych upalnych dwóch miesięcy bywały dni, a nawet tygodnie, kiedy człowiek budził się rano i pierwszą myślą nie było: "Co dziś zjem na śniadanie?", ale raczej: "Czy przeżyję do obiadu?".

W upał nie ma jedzenia. W upał żyje się lodami i arbuzem. Gdy termometr pokazuje 35 stopni w cieniu, lodówka świeci pustkami, człowiek gotów jest zjeść kostkę lodu i powiedzieć: "Mmm, chrupiąca!". Herbata? Tylko z lodem. Zupa? Chłodnik. Kawa? Mrożona. Zresztą, przy takim upale ma się wrażenie, że i tak wszystko się w człowieku gotuje - emocje, myśli, a nawet resztki obiadu z zeszłego tygodnia.

Przed latem, gdy rozpoczynaliśmy rozmowę przez telefon, pierwsze pytanie brzmiało klasycznie: - Co słychać? To uniwersalne, neutralne, trochę kurtuazyjne zdanie otwierało rozmowę i dawało przestrzeń na wszystko - od szybkiego: "wszystko po staremu" przez narzekania na pracę, po zwierzenia o egzystencjalnym kryzysie. Podobnie było, gdy spotykaliśmy znajomego na ulicy czy na zakupach. 

Z przyjściem upałów wszystko się zmieniło.

W ciągu minionych dwóch gorących miesięcy nasze rozmowy rozpoczynaliśmy od: "Jak znosisz te upały?" I to tylko przez telefon, bo już nie na ulicy czy zakupach, bo zostaliśmy w klimatyzowanych mieszkaniach. I nie było to pytanie rzucone od niechcenia. Było szczere, pełne troski, aktualne, a czasem nawet dramatyczne. Bo i sytuacja była dramatyczna.

Jeszcze dekadę temu narzekaliśmy, że nie ma porządnego lata, że wakacje deszczowe, 
że nad morzem wieje, że w lipcu trzeba kurtkę zabrać na spacer z psem. Dziś za tym marudzonym chłodem tęsknimy. Bo oto przyszły lipce i sierpnie, które nie mają litości. Termometry pokazują 35 stopni w cieniu, w pełnym słońcu ponad 50 i więcej stopni, asfalt pachnie jak grillowane opony, kurtyny wodne i cień są luksusem, a klimatyzacja dobrem pierwszej potrzeby.

Nie rozmawialiśmy już o polityce, inflacji, serialach czy o tym, że świat zwariował. Wszystko to bladło w obliczu prostego pytania: jak przeżyć kolejny dzień bez roztopienia się?  

Nagle wszyscy staliśmy się specjalistami od przetrwania ekstremalnych temperatur.
Ludzie wymieniali się sposobami na upał: przyjmujemy strategię minimalistyczną, mniej ruchu, więcej wody (do picia i do polewania się), ciemne zasłony lub rolety w oknach, zasłony z folii termicznej, zmrożony arbuz, zwolnienie tempa, niepodejmowanie prac, które wymagają wysiłku, niewychodzenie z domu podczas najbardziej upalnej pory dnia i ewentualnie pasywna agresja wobec pogody.  Jedyną formą egzystencji, która miała sens, było leżenie w bezruchu jak jaszczurka na kamykach.

Brzmi jak opis stanu bliskiego desperacji, bo nawet ubrania wydawały się zbędnym ciężarem, a skóra - zbytecznym opakowaniem.

Jak znosisz te upały? - pytanie, które zastępowało całą resztę. Bo kiedy człowiek nie śpi po nocach, a wyjście po zakupy to jak wyprawa na pustynię, inne tematy schodzą na dalszy plan. To także pytanie, które zbliża. Jest w nim troska. Zamiast zdawkowego small talk’u pojawia się empatia. W końcu wszyscy tkwiliśmy w tym samym rozgrzanym kotle. Dzieliliśmy te same rozpalone chodniki, tak samo tęskniliśmy za choćby lekkim powiewem wiatru.

Może więc to nie jest taka zła zmiana? Może to nowe pytanie - choć wymuszone klimatyczną rzeczywistością - paradoksalnie czyni nas bardziej ludzkimi, bardziej obecnymi, bardziej ze sobą?

Choć, prawdę mówiąc, marzy mi się powrót do czasów, kiedy jedynym powodem do narzekań było to, że lato znowu nie dopisało. A "Co słychać?" znaczyło po prostu: pogadajmy, bez konieczności wachlowania się gazetą.

A propos......jak znosili Państwo te upały?

Z pozdrowieniami,

..

Czerwiec 2025
Marzec 2025
Grudzień 2024
Wrzesień 2024
Czerwiec 2024
Marzec 2024
Grudzień 2023
Wrzesień 2023
Czerwiec 2023
Marzec 2023
Grudzień 2022
Wrzesień 2022
Czerwiec 2022
Marzec 2022
Grudzień 2021
Wrzesień 2021
Czerwiec 2021
Marzec 2021
Grudzień 2020
Kwiecień 2020
Marzec 2020
Luty 2010
Styczeń 2020
Grudzień 2019
Listopad 2019
Październik 2019
Wrzesień 2019
Sierpień 2019
Lipiec 2019
Czerwiec 2019